Infekcja intymna – rodzaje, objawy, leczenie

1. Infekcje intymne - czym są i jakie są ich przyczyny?
2. Rodzaje infekcji intymnych
3. Infekcja intymna - objawy
4. Infekcje intymne - jak je rozpoznać?
5. Infekcja intymna bez objawów - jak sobie z nią poradzić?
6. Patogeny odpowiedzialne za infekcje intymne
7. Infekcje intymne - powikłania
8. Leczenie infekcji intymnych
9. Profilaktyka infekcji intymnych

Infekcje intymne są jedną z najczęstszych przyczyn poszukiwania przez kobiety porady u lekarza ginekologa. Nic w tym dziwnego — ich objawy mogą być niezwykle uciążliwe, niekiedy utrudniają codzienne funkcjonowanie. Jednak czy infekcja intymna zawsze musi nieść ze sobą dolegliwości? W jaki sposób przebiega diagnostyka i leczenie infekcji pochwy? Wyjaśniamy.

Infekcje intymne – czym są i jakie są ich przyczyny?

Infekcja intymna jest chorobą, w której dochodzi do rozwoju stanu zapalnego w obrębie zewnętrznych narządów płciowych. Infekcje pochwy mogą objąć błonę śluzową warg sromowych mniejszych, większych, przedsionek oraz wnętrze pochwy. Ponadto nieleczona infekcja intymna pochwy może rozprzestrzenić się na macicę jajowody i jajniki.

Wśród przyczyn infekcji intymnych wymienia się m.in.:

• nieprawidłową higienę okolic intymnych, używanie podrażniających kosmetyków zawierających substancje zapachowe lub silne detergenty;
• zbyt rzadkie zmienianie środków higienicznych w trakcie miesiączki;

intensywne życie seksualne, częsta zmiana partnerów seksualnych, niebezpieczny seks bez zabezpieczenia;

• niewłaściwa higiena po pobycie w basenie, saunie;
• zbyt rzadkie zmienianie bielizny;
• używanie bielizny z syntetycznych materiałów i nieoddychających ubrań;
• narażenie na przewlekły stres;
• stosowanie antybiotyków, które mogą zaburzać prawidłowy skład mikroflory pochwy;
• osłabienie organizmu np. w przebiegu infekcji;
• okres ciąży i karmienia piersią (szczególnie wzrasta ryzyko infekcji grzybiczych);
• menopauza;
• choroby przewlekłe takie jak cukrzyca, choroby serca, wątroby, nerek;
• przyjmowanie leków obniżających odporność, np. w przebiegu chorób autoimmunologicznych;
• chemioterapia, radioterapia.

Rodzaje infekcji intymnych

Wymienia się kilka rodzajów infekcji intymnych w zależności od tego, jaki patogen jest za nie odpowiedzialny. Infekcje pochwy można więc podzielić na:

• infekcje bakteryjne;
• infekcje grzybicze;
• infekcje pasożytnicze;
• infekcje wirusowe;
• infekcje intymne mieszane — wywołane przez kilka różnych drobnoustrojów [1].

Infekcja intymna – objawy

Objawy infekcji intymnych są bardzo różnorodne. Co więcej, choroba ta może przebiegać przez długi czas zupełnie bezobjawowo. Najczęściej pacjentki zgłaszają się do ginekologa z:

• upławami z pochwy o nietypowych cechach (np. nieprzyjemnym, mdłym lub rybim zapachu, żółtym bądź zielonkawym kolorem, grudkowatą konsystencją przypominającą twarożek);
• zaczerwienieniem błony śluzowej przedsionka pochwy i warg sromowych;
• nasilonym świądem okolic;
• obrzękiem sromu;
• bólem podczas oddawania moczu;
• bólem w trakcie stosunku;
• suchością pochwy [2].

Niektóre infekcje intymne dają dość charakterystyczne objawy, po których można wstępnie podejrzewać, jaki patogen może być w danym przypadku przyczyną dolegliwości. Upławy o intensywnym, rybim zapachu wskazują na podłoże bakteryjne, zapach mdły bardziej przemawia za rzęsistkowicą, a brak zapachu upławów może oznaczać infekcję drożdżakową.

Objawy infekcji intymnych mogą również obejmować różnorodne zmiany na skórze lub na błonie śluzowej sromu. Trudno gojące się rany i owrzodzenia mogą wskazywać na obecność infekcji przenoszonej drogą płciową, np. chlamydiozy czy wczesnego stadium kiły. Natomiast bolesne, grupujące się pęcherzyki wypełnione wodojasnym płynem są typowe dla opryszczki narządów płciowych.

Infekcje intymne – jak je rozpoznać?

Rozpoznanie infekcji intymnej pochwy opiera się na objawach klinicznych zgłaszanych przez pacjentkę oraz na badaniach dodatkowych, takich jak wziernikowanie i posiew wydzieliny z pochwy. Diagnostyką i leczeniem tego typu infekcji zajmuje się najczęściej specjalista ginekolog, czasem także specjalista chorób zakaźnych lub wenerolog.

Postawienie diagnozy w momencie, gdy pojawiły się typowe objawy infekcji intymnej, zazwyczaj nie stanowi większego problemu. Kłopot zaczyna się, gdy są one mało nasilone, bądź nie ma ich w ogóle. W ostatnim przypadku jedynym sposobem na wykrycie utajonej infekcji jest wykonanie wymazu i posiewu wydzieliny z pochwy. Takich badań zazwyczaj nie wykonuje się rutynowo, przez co zdiagnozowanie takiej infekcji stanowi duże wyzwanie.

Infekcja intymna bez objawów – jak sobie z nią poradzić?

Infekcję bezobjawową należy właściwie leczyć, tak samo, jak infekcję z nasilonymi symptomami. Dzieje się tak, ponieważ mimo braku objawów, stan zapalny cały czas się toczy i może obejmować coraz to głębsze partie układu rozrodczego.

Patogeny odpowiedzialne za infekcje intymne

Patogeny, które wykrywa się w przebiegu infekcji intymnych, w prawidłowych warunkach nie są składnikiem naturalnej mikroflory pochwy. To właśnie od nich bierze się infekcja intymna, ponieważ wywołują one stan zapalny odpowiedzialny za te uciążliwe dolegliwości.

Do najczęstszych patogenów w przebiegu infekcji pochwy są zaliczane:

• bakterie — chlamydie, dwoinki rzeżączki, paciorkowce, pałeczki jelitowe, mykoplazmy, ureaplazmy;
• grzyby – najczęściej wywołane przez drożdżaki z rodzaju Candida;
• pasożyty – np. rzęsistka pochwowego;
• wirusy – np. wirus opryszczki płciowej (HSV) [2].

Infekcje intymne – powikłania

Nieleczone infekcje intymne mogą wiązać się z rozwojem powikłań. Występują one dość rzadko, jednak ich ryzyko wzrasta przy zbyt długim zwlekaniu z rozpoczęciem właściwej terapii.

Typowe powikłania infekcji pochwy to:

• wtórne zakażenie układu moczowego (przede wszystkim zapalenie cewki moczowej);
• przeniesienie się zakażenia na macicę i inne narządy miednicy mniejszej;
• rozwój ropni i zrostów w obrębie miednicy;
• nawracające infekcje pochwy i układu moczowego;
• u kobiet w ciąży ryzyko przedwczesnego porodu, zakażenia wewnątrzmacicznego, a nawet poronienia [2].

Leczenie infekcji intymnych

Sposób leczenia infekcji intymnych zależy przede wszystkim od rodzaju patogenu, który jest ich przyczyną. Stosuje się antybiotyki, leki przeciwwirusowe czy leki przeciwgrzybicze w różnych postaciach. Mogą to być np. tabletki doustne, lub dopochwowe a także kremy i kapsułki dopochwowe lub globulki.

O rodzaju leku powinien zadecydować lekarz ginekolog po wykonaniu wszystkich niezbędnych badań. Jednocześnie ważne jest wczesne rozpoznanie i włączenie odpowiedniego leczenia, ponieważ zbyt długa zwłoka może być przyczyną rozwoju powikłań, np. zrostów w miednicy czy ropni.

Wszystkie leki należy stosować zgodnie z zaleceniami specjalisty. Nie zaleca się wcześniejszego ukończenia terapii nawet wtedy, gdy objawy infekcji pochwy ustąpią całkowicie. Przy niedokończonym leczeniu zakażeń intymnych istnieje bowiem duże ryzyko nawrotu dolegliwości.

W aptekach dostępnych jest również wiele leków na infekcje intymne bez recepty. Mogą one być przydatne w leczeniu dolegliwości, jednak w trakcie ich stosowania trzeba pamiętać o kilku ważnych kwestiach. Najważniejsze jest to, że po środki bez recepty można sięgnąć tylko wtedy, gdy choroba ma typowy przebieg, i nie występują inne niepokojące symptomy (np. krwawienia z dróg rodnych). Jeśli po kilku dniach terapii leki bez recepty nie przyniosą ulgi w dolegliwościach, należy możliwie jak najszybciej skonsultować się ze specjalistą. W zależności od preferowanej postaci leku, z oferty Gynoxin® możemy wybierać między kuracją zawierającą jedną kapsułkę dopochwową Gynoxin® UNO lub 3-dniową kuracją Gynoxin® OPTIMA. Obie postacie leku szybko i skutecznie przywracają równowagę i ulgę w infekcji intymnej. Bardzo dobrym wyborem jest też krem dopochwowy Gynoxin® OPTIMA, który eliminuje objawy infekcji intymnej i leczy ją w 3 dni [5]. Leki Gynoxin® stosuje się w leczeniu drożdżyca błon śluzowych narządów płciowych i w leczeniu zakażeń mieszanych pochwy

Profilaktyka infekcji intymnych

Infekcje intymne można usunąć. Oczywiście nie ma sposobu, który uchroni przed zakażeniem w stu procentach, jednak dzięki wdrożeniu kilku porad możliwe jest znaczne zmniejszenie ryzyka rozwoju tego typu infekcji.

Co stosować, aby uchronić się przed zakażeniami pochwy?

• Dbaj o higienę intymną. Stosuj delikatne żele do mycia okolic intymnych, które nie mają właściwości drażniących i dbają o zachowanie odpowiedniego składu naturalnej mikroflory pochwy;
• Noś przewiewną bieliznę i ubrania z naturalnych materiałów, np. bawełny;
• Stosuj zbilansowaną dietę, bogatą w witaminy i minerały, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego;
• Chodź regularnie na kontrole ginekologiczne, najlepiej profilaktycznie raz w roku lub zawsze wtedy, gdy zauważysz jakiekolwiek niepokojące objawy;
• Bądź wyczulona na rozpoznawanie sygnałów infekcji intymnych, np. świąd sromu, zmianę zabarwienia czy konsystencji śluzu, zmiany w jego ilości [2].

(i), (ii) Artykuł zawiera informacje na temat:

• Leków dostępnych bez recepty:

Nazwa produktu leczniczego: (A) Gynoxin Optima, 200 mg, kapsułka dopochwowa, miękka. (B) Gynoxin Uno, 600 mg, kapsułka dopochwowa, miękka. (C) Gynoxin Optima, 20 mg/g (2%), krem dopochwowy. Nazwa powszechnie stosowana substancji czynnej: (A, B, C) Azotan fentikonazolu (Fenticonazoli nitras). Dawka substancji czynnej: 1 kapsułka dopochwowa, miękka zawiera: (A) 200 mg azotanu fentikonazolu. (B) 600 mg azotanu fentikonazolu. (C)100 g kremu dopochwowego zawiera 2 g azotanu fentikonazolu.Postać farmaceutyczna: (A, B) Kapsułka dopochwowa, miękka. (C) Krem dopochwowy. Wskazania do stosowania: (A, B, C)Drożdżyca błon śluzowych narządów płciowych (zapalenie sromu i pochwy, zapalenie pochwy, upławy). Leczenie zakażeń mieszanych pochwy. (B, C) Gynoxin przeznaczony jest do stosowania u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 16 lat. U kobiet w wieku powyżej 60 lat, Gynoxin można stosować po konsultacji z lekarzem. Podmiot odpowiedzialny: (A, B) Recordati Industria Chimica e Farmaceutica S.p.A., Via Civitali 1, 20148 Mediolan, Włochy.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania i tylko wtedy, gdy jest to konieczne. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Bibliografia:

1. Sexually Transmitted Diseases – Information from CDC [na:] https://www.cdc.gov/std/default.htm, 2024 r., dostęp 22 marca 2024 r.
2. Bacterial vaginosis – Symptoms and causes [na:] „Mayo Clinic”, https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/bacterial-vaginosis/symptoms-causes/syc-20352279, 2023 r., dostęp 22 marca 2024 r.
3. Charakterystyka Produktu Leczniczego Gynoxin® Optima, 200 mg, kapsułka dopochwowa, miękka. Data zatwierdzenia: 09/2020. Odnosi się wyłącznie do czasu stosowania leku. Dotyczy leczenia drożdżycy i zakażeń mieszanych pochwy.
4. Charakterystyka Produktu Leczniczego Gynoxin®Uno, 600 mg, kapsułka dopochwowa, miękka. Odnosi się wyłącznie do czasu stosowania leku. Data zatwierdzenia: 09/2020. Dotyczy leczenia drożdżycy i zakażeń mieszanych pochwy.
5. Charakterystyka Produktu Leczniczego Gynoxin®Optima krem dopochwowy, 20 mg/g. Data zatwierdzenia: 06/2021. Odnosi się wyłącznie do czasu stosowania leku w najkrótszym schemacie terapeutycznym zgodnym z ulotką dla pacjentki. Dotyczy leczenia drożdżycy i zakażeń mieszanych pochwy.

PL-GYNOX-0035