Infekcje intymne po stosunku – jak im zapobiegać?

1. Infekcja po stosunku - czy seks może być przyczyną infekcji intymnych?
2. Infekcje intymne po stosunku - przyczyny i objawy
3. Infekcja po stosunku – jak ją rozpoznać?
4. Rodzaje infekcji intymnych, które mogą pojawić się po stosunku
5. Nawracające infekcje intymne po każdym stosunku
6. Jak zapobiegać infekcjom intymnym?
7. Leczenie infekcji intymnych po stosunku
8. Czy można współżyć w czasie infekcji intymnej?
9. Czy partner również powinien brać udział w leczeniu?
10. Zapobieganie infekcjom intymnym po stosunku: prawidłowa higiena

Infekcje intymne po stosunku mogą skutecznie odebrać radość z seksu i ograniczyć intymność z partnerem. Istnieje jednak kilka sposobów, aby w jak największym stopniu zmniejszyć ryzyko ich rozwoju. Skąd się biorą infekcje po stosunku i jaki sposób można im zapobiegać? Wyjaśniamy.

Infekcja po stosunku – czy seks może być przyczyną infekcji intymnych?

Seks jak najbardziej może być przyczyną infekcji intymnej. Co więcej, może się ona pojawić nie tylko u kobiet, które często zmieniają partnerów seksualnych, ale także u kobiet w stałych związkach. Infekcja po stosunku może mieć wiele przyczyn, jednak najczęściej wynika z zapomnienia pod wpływem silnych doznań.

Zrozumiałe jest, że kiedy w grę wchodzą intensywne emocje, można zapomnieć o niektórych ważnych zasadach, które gwarantują bezpieczny seks. Jest to jednak duży błąd, ponieważ niesie ze sobą spore ryzyko infekcji po stosunku, które mogą dawać groźne dla zdrowia powikłania.

Infekcje intymne po stosunku – przyczyny i objawy

Do najczęstszych przyczyn infekcji intymnych po stosunku z partnerem zalicza się:

• niedostateczną higienę okolic intymnych przed stosunkiem, zarówno u siebie, jak i partnera;
• częsta zmiana partnerów seksualnych;
• stosunek bez prezerwatywy;
• seks analny;
• seks oralny;
• objawy infekcji lub stwierdzona infekcja intymna u partnera;
• niedostateczne nawilżenie okolic intymnych;
• uszkodzenia mechaniczne;
• stany upośledzonej odporności, spowodowane m.in. przyjmowaniem niektórych leków (np. antybiotyków, sterydów, leków immunosupresyjnych) oraz obecnością chorób, np. cukrzycy, lub stresem;
• niewłaściwa higiena okolic intymnych, np. stosowanie zbyt silnego płynu do mycia;
• noszenie bielizny i odzieży ze sztucznych, nieoddychających materiałów;
• noszenie stringów [1];
• używanie niemytych zabawek erotycznych.

Seks oralny i analny najczęściej są przyczyną bakteryjnego zapalenia pochwy. Natomiast kandydoza (grzybica) pochwy od śliny czy od seksu analnego występuje rzadko. Narażone na nią są kobiety z obniżoną odpornością lub z innymi chorobami przewlekłymi.

Objawy infekcji pochwy po stosunku są podobne do typowych symptomów zapalenia pochwy. Pacjentki mogą się skarżyć na:

• pieczenie i swędzenie w pochwie po stosunku, które jest znacznie nasilone podczas chodzenia w spodniach;
• zwiększenie ilości wydzieliny z pochwy;
• zmiana koloru i konsystencji wydzieliny z pochwy;
• nieprzyjemny (rybi, mdły) zapach z pochwy lub zmiana zapachu;
• ból, pieczenie i swędzenie podczas stosunków;
• niegojące lub trudno gojące się rany, owrzodzenia i pęknięcia błony śluzowej lub skóry okolic intymnych;
• brodawki na skórze warg sromowych oraz błonie śluzowej przedsionka pochwy;
• krostki lub pęcherzyki wypełnione płynem na skórze pochwy, lub w obrębie błon śluzowych.
• ból podczas oddawania moczu, uczucie ciągłego parcia na mocz, częsta potrzeba wizyt w toalecie [2].

Infekcja po stosunku – jak ją rozpoznać?

Infekcję pochwy po stosunku można rozpoznać m.in. po charakterystycznych objawach, które pojawiły się w krótkim czasie po współżyciu. Pacjentki zazwyczaj na początku zauważają uporczywy świąd, pieczenie lub ból okolic intymnych. Nierzadko towarzyszą im problemy z oddawaniem moczu. Są to pierwsze sygnały, które powinny zaniepokoić i skłonić do wizyty u specjalisty.

Rodzaje infekcji intymnych, które mogą pojawić się po stosunku

Po stosunku można zarazić się każdym rodzajem drobnoustroju, który może wywoływać infekcje pochwy. Infekcje po stosunku, ze względu na rodzaj patogenu, można podzielić na:

• infekcje bakteryjne, których przyczyną są bakterie (np. mykoplazmy, ureaplazmy, chlamydie, dwoinki rzeżączki) oraz waginozy bakteryjne, których przyczyną mogą być inne rodzaje bakterii;
• infekcje grzybicze, czyli grzybice pochwy po stosunku, które wywołuje najczęściej drożdżak Candida albicans;
• infekcje pasożytnicze, przede wszystkim wywołuje je pierwotniak rzęsistek pochwowy;
• infekcje wirusowe, głównie spowodowany przez wirusa opryszczki płciowej;
• infekcje mieszane – wywołane przez co najmniej dwa różne rodzaje drobnoustrojów [2].

Zdarza się, że infekcja intymna po stosunku ma charakter mieszany, to znaczy odpowiada za nią więcej niż jeden drobnoustrój. U jednej pacjentki infekcja grzybicza może niekiedy współistnieć np. z infekcją bakteryjną czy pierwotniakową. W takich sytuacjach konieczne jest odpowiednie dobranie leczenia, skutecznego przeciwko wszystkim tym patogenom.

Nawracające infekcje intymne po każdym stosunku

Nawracające infekcje po każdym stosunku mogą być niezwykle uciążliwe. Nie tylko odbierają radość z seksu, ale również mogą być groźne dla zdrowia. Nawroty infekcji okolic intymnych oznaczają, że wcześniejsze leczenie było nieskuteczne lub źródłem zakażenia jest partner albo partnerka. Może to być także sygnał osłabienia organizmu czy też infekcji spowodowanej przez nietypowe lub oporne na leki patogeny.

Powracające infekcje po stosunku z partnerem powinny zawsze skłonić do wizyty u lekarza ginekologa. Przyjrzy się on dokładnie problemowi i może skierować na dodatkowe badania, np. na wykonanie posiewu wydzieliny z pochwy. Przy wielokrotnych infekcjach partner seksualny również powinien się przebadać.

Nawracające infekcje pochwy są częstą przypadłością kobiet aktywnych seksualnie i nie warto się tego problemu wstydzić. Wczesne wykrycie przyczyny i odpowiednie leczenie może uchronić przed rozwojem powikłań, np. rozprzestrzenieniem się zakażenia w głąb macicy i innych wewnętrznych narządów rozrodczych.

Jak zapobiegać infekcjom intymnym?

Aby zapobiec rozwojowi infekcji intymnych po stosunku, warto odpowiednio dbać o higienę i wprowadzić kilka zmian w stylu życia. Oczywiście nie ma sposobu, który mógłby dać stuprocentową pewność, jednak możliwe jest znaczne zmniejszenie ryzyka jej wystąpienia. Do tych sposobów zalicza się:

• używanie prezerwatywy, nawet gdy stosujesz tabletki antykoncepcyjne — antykoncepcja hormonalna nie zabezpieczy cię przed przeniesieniem infekcji okolic intymnych;
• przy braku stałego partnera seksualnego regularne badanie się, szczególnie regularne wykonywanie wymazu z pochwy;
• gdy jest taka możliwość, uprawianie seksu wyłącznie z osobami, które w ostatnim czasie się przebadały i jest pewność, że nie są nosicielami infekcji;

Kobiety, które nie posiadają stałego partnera seksualnego, powinny być szczególnie ostrożne, ponieważ to one są w największej grupie ryzyka „złapania” infekcji. Powyższe rady dla niektórych mogą się wydawać przesadzone, a nawet zbyteczne. Jednak gdyby zastanowić się, jakie mogą być konsekwencje nieostrożnego seksu dla zdrowia, to okazuje się, że warto zastosować dodatkowe środki ostrożności.

Leczenie infekcji intymnych po stosunku

Przy podejrzeniu infekcji po stosunku z partnerem zawsze warto się udać do lekarza ginekologa. W razie potrzeby zleci on wykonanie niezbędnych badań (np. posiewu wymazu z pochwy) i dobierze odpowiednie leczenie. Sposób terapii infekcji pochwy zależy w dużej mierze od czynnika, który ją wywołał.

W przypadku infekcji wirusowych najczęściej stosuje się tabletki i miejscowe  kremy zawierające środki przeciwwirusowe. Infekcje bakteryjne i grzybicze można leczyć miejscowo działającymi preparatami (np. globulkami, tabletkami, kapsułkami i kremami dopochwowymi) zawierającymi antybiotyki lub substancje przeciwgrzybicze. Czasem, gdy zakażenie jest wywołane m.in. chlamydią lub dwoinkami rzeżączki, konieczne może być przyjmowanie antybiotyków doustnie [3].

W łagodzeniu swędzenia w pochwie po stosunku i innych, nieprzyjemnych objawów, mogą być pomocne środki dostępne bez recepty. Mogą one zawierać substancje łagodzące podrażnienia i stan zapalny (np. benzydaminę, kwas hialuronowy, aloes), substancje przeciwgrzybicze (np. fentikonazol, klotrimazol) lub probiotyki.

Chcąc zadbać o równowagę flory bakteryjnej w pochwie, warto sięgnąć po leki bez recepty takie jak Gynoxin®, zawierający wspomniany fentikonazol, dostępny w różnych wygodnych postaciach, które można dopasować do swoich preferencji.

Gynoxin® UNO zawiera 1 kapsułkę dopochwową miękką, leczącą infekcję intymną i łagodzącą objawy. To wygodny i bardzo szybki sposób leczenia dzięki, któremu nie trzeba pamiętać o codziennej aplikacji leku. Gynoxin® OPTIMA w postaci 3 kapsułek dopochwowych miękkich, to  forma 3-dniowej kuracji, która  podobnie jak Gynoxin®UNO radzi sobie z grzybiczą i mieszaną infekcją intymną. Dobrym wyborem jest też Gynoxin® OPTIMA krem dopochwowy, który leczy infekcję w 3 dni, a dzięki wygodnemu aplikatorowi umożliwia skuteczną aplikację [7].

Warto jednak pamiętać, że jeśli środki dostępne bez recepty okażą się nieskuteczne po kilku dniach terapii, należy skontaktować się z lekarzem [3].

Długość leczenia infekcji pochwy po stosunku trwa najczęściej od 7 do 10 dni. Jest to jednak kwestia niezwykle indywidualna, zależna od bardzo wielu czynników. Czas leczenia może wydłużyć się np. w przebiegu infekcji nietypowych lub nawracających.

Czy można współżyć w czasie infekcji intymnej?

Stosunek podczas aktywnej infekcji intymnej nie jest dobrym pomysłem z kilku powodów. Seks w momencie, gdy narządy płciowe są objęte stanem zapalnym, może być bardzo niekomfortowy, a nawet bolesny. W trakcie stosunku istnieje wysokie ryzyko przeniesienia infekcji na partnera nawet wtedy, gdy nie odczuwasz żadnych objawów. Stosowanie prezerwatywy może zmniejszyć to ryzyko, jednak nie eliminuje go całkowicie.

Współżycie może również nasilać objawy i wydłużać leczenie istniejącej już infekcji. W wyniku tarcia mogą pojawić się mikrouszkodzenia błony śluzowej pochwy, co pozwala bakteriom wnikać głębiej w tkanki. Ponadto narządy rozrodcze partnera nierzadko są źródłem nowych bakterii, co zwiększa ryzyko wtórnych nadkażeń. To samo dotyczy używania wibratorów bądź innych gadżetów umilających współżycie.

Kiedy zatem można współżyć? Przede wszystkim infekcja musi być w pełni wyleczona, a także powinny ustąpić wszelkie dolegliwości z nią związane. Czas leczenia infekcji intymnych po stosunku jest różny, dlatego przed podjęciem decyzji o wznowieniu współżycia zawsze warto skonsultować się z lekarzem.

Czy partner również powinien brać udział w leczeniu?

W przypadku kilku chorób przenoszonych drogą płciową diagnostyce i leczeniu powinni poddać się wszyscy obecni oraz wcześniejsi partnerzy seksualni. Wymienia się tutaj przede wszystkim infekcje przenoszone drogą płciową (STD, Sexually Transmitted Diseases), czyli:

• kiłę;
• rzeżączkę;
• mykoplazmozę;
• chlamydiozę
• rzęsistkowicę;
• infekcję HPV;
• infekcję wirusem opryszczki płciowej.

W przypadku wyżej wymienionych infekcji partnerzy powinni wykonać badania diagnostyczne niezależnie od tego, czy występują u nich objawy [3]. Najprostszym sposobem diagnostyki infekcji przenoszonych drogą płciową jest wymaz z pochwy lub cewki moczowej. Oznaczanie przeciwciał we krwi może być mało miarodajne, ponieważ na wczesnych etapach choroby mogą być jeszcze niewykrywalne.

Waginoza bakteryjna i kandydoza nie należą do chorób, które wymagają bezwzględnej diagnostyki partnera seksualnego [4]. Oczywiście gdy pojawią się u niego objawy infekcji po stosunku, powinien on pójść do lekarza i wykonać odpowiednie badania.

Bywa również tak, że to partner jest źródłem infekcji okolic intymnych u partnerki. Takie podejrzenie można wysnuć m.in. w momencie, gdy mimo odpowiedniego leczenia stan zapalny pochwy nawraca, bądź uporczywe objawy nie chcą ustąpić. W tym przypadku partner również powinien się zdiagnozować i w razie potrzeby rozpocząć leczenie.

Zapobieganie infekcjom intymnym po stosunku: prawidłowa higiena

Dzięki trzymaniu się kilku prostych zasad higieny, zarówno przed jak i po stosunku, można znacznie zmniejszyć ryzyko rozwoju infekcji intymnych.

Przed współżyciem:

• umyj dokładnie ręce;
• przetrzyj okolice intymne nawilżanymi chusteczkami lub zmoczonym ręcznikiem;
• (opcjonalnie) weź szybki prysznic, jeśli czujesz taką potrzebę, lub będziesz się dzięki niemu czuć pewniej.

Po stosunku:

• oddaj mocz — pozwoli to usunąć z okolicy cewki moczowej bakterie, które mogły się do niej dostać podczas seksu;
• umyj dokładnie okolice intymne przy pomocy wody i delikatnego, bezzapachowego mydła lub żelu do higieny intymnej;
• załóż przewiewną bieliznę, a najlepiej także luźne, oddychające ubranie — pozwoli to odprowadzić nadmiar wilgoci, która jest idealnym środowiskiem dla rozwoju bakterii [4].

(i), (ii) Artykuł zawiera informacje na temat:

• Leków dostępnych bez recepty:
  Gynoxin® Optima, 200 mg, kapsułka dopochwowa, miękka.
  Gynoxin® Uno, 600 mg, kapsułka dopochwowa, miękka.
  Gynoxin® Optima, 20 mg/g (2%), krem dopochwowy.

Nazwa produktu leczniczego: (A) Gynoxin Optima, 200 mg, kapsułka dopochwowa, miękka. (B) Gynoxin Uno, 600 mg, kapsułka dopochwowa, miękka. (C) Gynoxin Optima, 20 mg/g (2%), krem dopochwowy. Nazwa powszechnie stosowana substancji czynnej: (A, B, C) Azotan fentikonazolu (Fenticonazoli nitras). Dawka substancji czynnej: 1 kapsułka dopochwowa, miękka zawiera: (A) 200 mg azotanu fentikonazolu. (B) 600 mg azotanu fentikonazolu. (C)100 g kremu dopochwowego zawiera 2 g azotanu fentikonazolu.Postać farmaceutyczna: (A, B) Kapsułka dopochwowa, miękka. (C) Krem dopochwowy. Wskazania do stosowania: (A, B, C)Drożdżyca błon śluzowych narządów płciowych (zapalenie sromu i pochwy, zapalenie pochwy, upławy). Leczenie zakażeń mieszanych pochwy. (B, C) Gynoxin przeznaczony jest do stosowania u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 16 lat. U kobiet w wieku powyżej 60 lat, Gynoxin można stosować po konsultacji z lekarzem. Podmiot odpowiedzialny: (A, B) Recordati Industria Chimica e Farmaceutica S.p.A., Via Civitali 1, 20148 Mediolan, Włochy.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania i tylko wtedy, gdy jest to konieczne. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Bibliografia:

1.  Sexually Transmitted Diseases – Information from CDC [na:] https://www.cdc.gov/std/default.htm, 2024 r., dostęp 22 marca 2024 r.
2.  NHS Choices, Bacterial vaginosis [na:] https://www.nhs.uk/conditions/bacterial-vaginosis/, 2024 r., dostęp 22 marca 2024 r.
3.  Chlamydia – STD information from CDC [na:] https://www.cdc.gov/std/chlamydia/default.htm, 2024 r., dostęp 22 marca 2024 r.
4.  CDC – BV Treatment [na:] https://www.cdc.gov/std/bv/treatment.htm, 2024 r., dostęp 22 marca 2024 r.‌
5. Charakterystyka Produktu Leczniczego Gynoxin® Optima, 200 mg, kapsułka dopochwowa, miękka. Data zatwierdzenia: 09/2020. Odnosi się wyłącznie do czasu stosowania leku. Dotyczy leczenia drożdżycy i zakażeń mieszanych pochwy.
6. Charakterystyka Produktu Leczniczego Gynoxin®Uno, 600 mg, kapsułka dopochwowa, miękka. Odnosi się wyłącznie do czasu stosowania leku. Data zatwierdzenia: 09/2020. Dotyczy leczenia drożdżycy i zakażeń mieszanych pochwy.
7. Charakterystyka Produktu Leczniczego Gynoxin®Optima krem dopochwowy, 20 mg/g. Data zatwierdzenia: 06/2021. Odnosi się wyłącznie do czasu stosowania leku w najkrótszym schemacie terapeutycz­nym zgodnym z ulotką dla pacjentki. Dotyczy leczenia drożdżycy i zakażeń mieszanych pochwy.

PL-GYNOX-0036