Skuteczne leczenie grzybicy pochwy

Krok 2 – identyfikacja gatunku grzyba

Niekiedy to nie Candida albicans, a inne gatunki grzyba Candida (np. C. glabrata, C. parapsilosis, C. tropicalis, C. stellatoidea, C. famata, C. krusei, C. guilliermondii) są powodem zakażeń intymnych o podłożu grzybiczym. Zazwyczaj są one oporne na klasyczne schematy leczenia tej kobiecej przypadłości, które mogą wtedy okazać się nieskuteczne. W takich sytuacjach – gdy objawy nie ustępują lub nawracają – pomocne będzie badanie mykologiczne określające, z jakim patogenem mamy do czynienia. Pozwala to precyzyjnie dobrać sposób leczenia.

Krok 3 – kuracja od A do Z

Gynoxin® to dostępny bez recepty lek na drożdżycę pochwy, który dodatkowo wyróżnia bardzo krótki okres stosowania. . Terapia dopochwowa w przypadku tego leku ogranicza się zaledwie do 3 dni (Gynoxin^® OPTIMA i Gynoxin^® OPTIMA krem dopochwowy) lub nawet jednorazowego podania leku (Gynoxin^® UNO). Bywa również, że (przy nawracających zapaleniach) konieczne jest leczenie podtrzymujące przez 3–6 miesięcy w celu odbudowy naturalnej mikroflory pochwy. Ostateczne powodzenie terapii zależy więc też od tego, czy jej nie przerwiemy. Żeby uniknąć nawrotu choroby, nie należy tego robić.

Krok 4 – włączenie probiotyku

Mikroby wywołujące grzybicę nieraz naturalnie występują w ludzkim organizmie – w błonach śluzowych układu pokarmowego, oddechowego i moczowo-płciowego. Atakują zaś w sprzyjających warunkach – gdy równowaga mikrobiologiczna pochwy zostaje zachwiana i zmniejsza się ilość pożytecznych bakterii Lactobacillus broniących kobiece narządy rodne przed zakażeniami. W terapii (ale tylko wspomagająco) oraz w profilaktyce grzybicy stosuje się więc probiotyki dostarczające bakterii Lactobacillus. Przyjmując je – doustnie lub dopochwowo – można wzmocnić intymną linię obronną organizmu przed inwazją patogenów. Probiotyk należy łączyć z każdym antybiotykiem, który „niszczy” zarówno bakterie chorobotwórcze, jak i symbiotyczne, także w pochwie. Stosować je można również w trakcie leczenia drożdżycy i później.

Krok 5 – modyfikacja diety

U pacjentek z nawrotowym drożdżakowym zapaleniem pochwy i sromu często stwierdza się nieprawidłowe nawyki żywieniowe przyczyniające się do wznowienia zachorowań. Chlorowana woda i pokarmy wysokoprzetworzone oraz bogate w konserwanty i cukry proste mogą sprzyjać namnażaniu się chorobotwórczych grzybów. Natomiast kiszonki i produkty mleczne przetworzone przez bakterie fermentacyjne odwrotnie – wzbogacać naturalną mikroflorę jelit i pochwy o pożyteczne bakterie symbiotyczne. Preferowanie pierwszych, a unikanie drugich w jadłospisie działa więc na naszą niekorzyść w walce z grzybicą pochwy. Dobrze jest więc pamiętać o tych prawidłowościach dietetycznych przy każdym epizodzie drożdżycy i stosować się do nich (także profilaktycznie).

Krok 6 – leczenie partnera

Leczenie partnera seksualnego kobiety z objawami grzybicy pochwy i sromu przez wielu ekspertów nie jest uznawane za konieczne. Jeśli jednak epizody drożdżycy pojawiają się więcej niż 4 razy w ciągu roku, należy to rozważyć.^4,5 Może bowiem się okazać, że to partner – odczuwający bardzo łagodne objawy zakażenia lub niemający ich wcale – jest rezerwuarem kolonii grzybów. Wówczas mężczyzna zakaża wyleczoną już pacjentkę (tzw. zakażenie ping-pong) i wymaga leczenia. Terapię u partnera wdraża się również zawsze wtedy, gdy wystąpią u niego objawy infekcji. Gynoxin® krem dopochwowy to  lek który do tej pory dostępny był tylko na receptę, który w odpowiednich przypadkach może być stosowany u partnera seksualnego.⁶

Krok 7 – kontrola i prewencja

Skuteczność leczenia grzybicy można potwierdzić laboratoryjnie. Dowodem na to jest ujemny wynik posiewu. Natomiast wynik dodatni skłania do utrzymania terapii lub włączenia nowej – odpowiednio do zidentyfikowanej przyczyny problemu. Ponieważ nawroty drożdżycy zdarzają się dość często, w takich przypadkach należy sprawdzić, czy nie wystąpił u nas czynnik predysponujący do reinfekcji:

• błędy higieniczne (drażniące pochwę mydło, gąbki do podmywania się, częste irygacje, nadmierna higiena, sięganie po czyjeś ręczniki, mydła czy stroje kąpielowe);
• częste kąpiele w wodzie z dodatkiem perfumowanych kosmetyków lub w chlorowanej na basenach;
• bielizna ze sztucznych włókien (nieodprowadzająca odpowiednio wilgoci z krocza);
• skłonność do infekcji (braki odpornościowe, ciąża, cukrzyca, intensywna antybiotykoterapia itd.).

Zagrożenia dające się wyeliminować, należy wykluczyć. A niedające się zlikwidować – zmniejszać odpowiednią profilaktyką (właściwą higieną, probiotykami, zapobiegawczym leczeniem przeciwgrzybiczym np. przy kolejnym stosowaniu antybiotyku).